جراحی بینی - دکتر بیگدلی

 
بزرگ کردن سینه

بزرگ کردن سینه یکی از شایع ترین عمل های جراحی زیبایی مورد در خواست بانوان است. این فرایند شامل عمل جراحی است که پروتز های مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.

برآوردها و حدس ها حاکی از آن است که بیش از سه میلیون زن در سراسر دنیا در 35 سال اخیر پروتز سینه گذاشته اند و هر سال دهها هزار زن می خواهند که تحت این عمل جراحی قرار گیرند. بسیاری از زنان تصور می کنند که انجام عمل بزرگ کردن سینه باعث بهبود و بهتر شدن اندازه و شکل سینه ی آنها می شود؛ چون بر این باورند که سینه هایشان بسیار کوچک و اندازه یا شکلش نا موزون و نا متوازن یا غیر جذاب است. بعضی از زنان سینه هایی دارند که کاملا رشد نکرده است یا بعد از حاملگی یا تغییر وزن یا پیر شدن به میزان قابل توجهی اندازه و شکلش را از دست داده و تغییر کرده اند.

تصمیمی که برای انجام عمل بزرگ نمودن سینه گرفته می شود، باید کاملا شخصی و آگاهانه باشد و نباید صرفاً برای خشنود کردن کس دیگری گرفته شود. مثل هر عمل جراحی زیبایی دیگر، عمل بزرگ کردن سینه هیچ کدام از مشکلات اصلی زندگی را حل نمی کند، اما ممکن است به افزایش اعتماد به نفس و شکل ظاهری بیمار کمک کند.تمام فواید بالقوه مورد بحث، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار می گیرند.

امروزه خانمی که می خواهد عمل بزرگ کردن سینه را انجام دهد، حق انتخاب در نوع عمل جراحی را دارد، بدین طریق می تواند نمای ظاهری و نتیجه مورد نظر را بدست آورد. بعضی از این حق انتخاب ها عبارتند از : نوع، اندازه پروتز، و برش ایجاد شده جهت جاگذاری پروتز سینه. مشخصاً برای هر انتخاب فواید و مضراتی وجود دارد، به هر حال به مراجعه کننده اطلاعات داده می شود و بدین وسیله اوست که با مشاوره تصمیم می گیرد کدام روش برایش بهترین است.

اطلاعات اصلی و اساسی در مورد پروتز های سینه

مهم است که بدانیم پوسته ی خارجی یا پوشش تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است. اگرچه، ماده ی پر کننده ی موجود می تواند متفاوت و از مواد مختلف باشد که این مواد عبارتند از : آب نمک، ژل سیلیکون خالص که خود به دو دسته ژل ساده و ژل منسجم (همبسته) تقسیم می شود. ژل شکر و نمک (هیدروژل) و روغن سویا (تری لوسنت) که اخیراً کشف شده اند، فعلاً تا بررسی های بیشتر در مورد ایمنی آنها، مورد استفاده قرار نمی گیرند.

ژل سیلیکونی فعلاً رایج ترین نوع مورد استفاده می باشد. در اروپا نمودارهای فعلی توزیع فروش [70%سیلیکون، 15% آب نمک، 15% بعدی، پر کننده های دیگر مثل هیدروژل و روغن های سویا] را نشان می دهند. چون ژل سیلیکونی از سال 1963در دسترس می باشد بنابر این جراح ها بیشتر از 40 سال است که در مورد این نوع پروتز ها تجربه دارند و در حال حاضر استفاده از آن، بیش از هر نوع دیگری معمول است. در طی سال ها تغییرات و پیشرفت هایی ایجاد شده که پوشش های سطحی از موادی با فرمولاسیون جدید تر ساخته شده اند و این پوشش ها طوری طراحی شده اند که "پارگی جدار" و انتشار مقادیر بسیار کم از جزء ژل سیلیکونی (ژل پر کننده) را به حداقل می رسانند.

جالب توجه اینکه پروتز ژل سیلیکون استاندارد بیش از انواع پروتزها همان احساس سینه طبیعی را ایجاد می کند؛ که احتمالا این مسئله به خاطر نرمی ذاتی ژل سیلیکونی می باشد.

 

 

مختصر اطلاعاتی در مورد سیلیکون

بسیاری از خانم ها در مورد این نوع عمل جراحی بدون شک داستان های ترسناکی شنیده اند. ازجمله مسمومیت زایی سیلیکون یا ایجاد بیماری خود ایمنی/ بافت همبندی پروتز که مربوط به "تراوش"یا مهاجرت ژل می باشند.

در نتیجه در مورد عمل بزرگ کردن سینه در دوازده سال اخیر تبلیغات مخالفی دریافت شده است، مخصوصاً از طریق عملکردهای غیر مسئولانه ی رسانه ها که بدین طریق علی رغم حقایق موجود، ادعاها و سئوالاتی در مورد ایمنی سیلیکون مطرح شده است.

بدون شک، بیشتر این داستان ها بعد از این که سازمان مدیریت غذا و دارو در امریکا (FDA ) در ژانویه ی1992 استفاده از پروتزهای سیلیکونی را در امریکا ممنوع کرد، بوده است.

سازمان مدیریت غذا و دارو در امریکا (FDA ) به این نتیجه رسیده بود که "هیچ سند و مدرکی وجود ندارد که ژل سیلیکون که پروتزها با آن پر میشوند ایمنی ندارند اما مدارک کم و ناکافی برای اثبات ایمنی آن وجود دارد." تمام موارد بالا نتیجه دعوی حقوقی در حال رسیدگی بر ضد تولیدکنندگان پروتزهای سیلیکونی بود که این دعوی از طرف زنانی بود که پروتز داشتند و نشانه ها و علائم زیادی از بیماری ای که به اصطلاح "بیماری خود ایمنی مربوط به سیلیکون" نامیده شده است؛ را دارا بودند. در حقیقت بررسی مدارک دادگاه در امریکا نشان داد که بیش از 216 نشانه ی جداگانه در ارتباط با سیلیکون به ثبت رسیده است این تعداد تنوع نشانه جداگانه در هیچ بیماری دیگری دیده نشده است!

از این زمان فعالیت بیشتر و بحث و گفتگوهای فراوانی در مجامع پزشکی انجام شد، تا اثبات کنند که آیا پروتزهای سیلیکونی ایمن و بی خطر هستند یا خیر. برای این کار مقدار زیادی اظهاریه و بیانیه منتشر شد و نتایج زیادی گرفته شد. به طور خلاصه بعضی از آنها عبارتند از :

1)در ژانویه 1992 رئیس متصدیان پزشکی امریکا به جراحان و پزشکان اطلاع داد که سازمانهای بهداری امریکا به چنین نتیجه ای رسیده اند که هیچ دلیلی برای کناره گیری و دست کشیدن از استفاده از پروتز به خاطر هراس و ترس های واهی موجود در امریکا وجود ندارد!

2) در آوریل 1994 یک کمیته متخصص که توسط دپارتمان بهداشت تعیین شده بود، به این نتیجه رسید که هیچ مدرک علمی در مورد ارتباط پروتز های سیلیکونی با بیماری خود ایمنی یا بیماری بافت همبند وجود ندارد.

3) ادعاهایی وجود دارد که سیلیکون کلا باعث ایجاد یک سندرم جدید می شود. این ادعاها براساس گزارشات موردی است و بنابراین نوع مطالعاتی برای اثبات این ادعاها وجود ندارد. در پاسخ و جواب این ادعا کالج روماتولوژی امریکا بیانیه ای در اکتبر 1995 بر اساس مطالعات تحقیقاتی روی بیش از 78000 زن منتشر کرد. بیانیه به این صورت بود که سیلیکون، بیماران را در معرض هیچ خطر اضافی در مورد بافت همبندی یا بیماری روماتیسمی قرار نمی دهد. و هیچ دلیلی برای منصرف کردن زنان از چنین عمل جراحی به خاطر ابتلا یا وخیم تر شدن (بد تر شدن )یک بیماری و ناراحتی بافت همبندی جود ندارد.

4)حداقل 29 مورد مطالعه و مقاله حداقل در 10 سال اخیر در سراسر دنیا به چاپ رسیده است که بیشتر از 200000 زن در این مطالعات مورد بررسی قرار گرفته اند و در هیچکدام از آنها رابطه ای بین بیماری معروف به "بیماری خود ایمنی سیلیکون " و پروتز دیده نشده است.

5)کشف سیلیکون در مایعات بدنی باید بصورت متناسب بصورت و پرسپکتیو مورد بررسی قرار بگیرد، سیلیکون به میزان زیادی در محیط اطراف ما و در برخی مواقع احتمالا در بدن بیشتر مردم وجود دارد. تماس و ارتباط ما با سیلیکون در سراسر زندگمان زیاد است و سیلیکون به طور گسترده در داروسازی مورد استفاده قرار می گیرد. سیلیکون بعنوان یک لغزاننده (لوبریکنت) در هر نوع سوزن یک بار مصرف، سرنگ و لوله های درون سیاهرگی مورد استفاده قرار می گیرد.سیلیکون ها در روژ لب ها، لوسیون های برنزه کننده، فرایند های تولید غذا، کرم های پوست، اسپری مو و لوازم آرایشی کاربرد دارند. در بیش از 1000 محصول دارویی از سیلیکون بعنوان یک جزء سازنده یا در فرایند تولید وسایلی مثل دریچه های مصنوعی قلب، مفاصل و دستگاه تنظیم ضربان قلب( ... ) استفاده می گردد.

6) در جولای 1998، دپارتمان بهداشت کشفیات و نتایج را به دنبال بررسی ها و مطالعات کمیته ی تشکیل شده برای بررسی ایمنی پروتزهای سیلیکونی، منتشر کرد. این کمیته که بیشتر از دانشمندان و استادان دانشگاه تشکیل شده بود به این نتیجه رسید که هیچ مدرک علمی در مورد ارتباط پروتزهای سیلیکونی با این بیماری وجود ندارد. (گزارش 36 صفحه ای کامل آن را میتوانید از روی اینترنت و از سایت های مربوطه مطالعه فرمائید)

با توجه به این بیانیه، به طور منصفانه باید قبول کرد که بعضی زنان که عمل جراحی بزرگ کردن سینه داشته اند، ممکن است متعاقبا در بعضی مراحل زندگیشان دچار ناراحتی خود ایمنی یا بافت همبندی بشوند. چون این ناراحتی ها نسبتا در میان مردم متداول و رایج می باشند، علی رغم اینکه آیا آنها عمل پروتز گذاری سینه داشته اند یا نه، آیا ممکن نیست که به هر حال دچار این بیماری ها شوند ؟

این نوع سؤال ها فقط با تجزیه و تحلیل آماری دقیق و آزمایش گروهی از افرادی که عمل پروتز گذاری سینه داشته اند و مقایسه ی آن ها با تعداد و انواع مشابهی از افرادی که عمل جراحی پروتزگذاری سینه نداشته اند، می توانند پاسخ داده شوند. سپس اگر مشخص شد که گروهی از زنان که عمل پروتزگذاری سینه ی سیلیکونی داشته اند، تعداد بیشترشان دچار بیماری های خود ایمنی هستند؛ پس یک ارتباط اتفاقی می توان بین آن ها پیدا کرد. اگرچه، در این لحظه بعد از بررسی تمام اطلاعات و داده های مربوطه، منطقی به نظر میرسد که بگوییم هیچ مدرک علمی و قاطعی وجود ندارد که نشان دهد مواد سیلیکونی موجود در پروتزهای سینه خطر بیماریهای بافت های همبندی یا سرطان سینه را افزایش می دهد.

ـ قبلاً از ژل سیلیکون برای پر کردن نقائص بافت نرم و چین و چروکها به شکل تزریق استفاده می گردید که این مسئله سالهاست ممنوع گردیده است. کارخانه های سازنده پروتز سیلیکون علاوه بر استحکام دادن جدار پروتزها امروزه بیشتر از ژلهای چسبنده و همبسته نرم استفاده می کنند که حتی در صورت بریده شدن جداره نیز از هم جدا نشده و پخش نمی شوند

 

 

چه جایگزین هایی برای ژل سیلیکونی وجود دارد ؟

پروتز تری لوسنت(روغن سویا):

دلیل اصلی ساخت پروتز تری لوسنت ایجاد یک محصول رادیولوسنت (نامرئی برای اشعه ی ایکس)بوده است که این محصول اجازه میدهد که بافت سینه با ماموگرافی به خوبی دیده شود. پروتز تری لوسنت با روغن سویای تری گلیسیریدی، (غیرسیلیکونی) خوب تصفیه شده پر شده اند که این روغن اجازه می دهد که اشعه ی ایکس به داخل پروتز بهتر نفوذ کند.

اگر چه، این نوع پروتزها بافت سینه را به مقدار کمتری محو و نامشخص می کنند با این حال شخص باید کسی را که کار رادیوگرافی را انجام می دهد، از وجود پروتز در سینه اش مطلع کند.

یک اشکال مهم که در رابطه با پروتزهای تری لوسنتی وجود دارد پدیده ی چروک خوردن پوست است چون ماده¬ی پرکننده ی پروتزهای تری لوسنتی مایع می باشد، بعضی چین خوردگی های پوسته و پوشش سینه باید مورد انتظار باشد.

در بیمارانی که بافت سینه هایشان لطیف و نازک است این چروک ها به راحتی قابل رؤیت و محسوس خواهند شد. چون پروتزهای پر شده با آب نمک تقریبا 30 برابر ویسکوزتیه ی کمتری نسبت به پروتزهای پر شده با تری لوسنت دارند، این مشکل در این پروتزها بیشتر رخ می دهد، از طرف دیگر پروتزهای پر شده با ژل سیلیکونی چون ترکیب ضخیم تری دارند، این مشکل در آنها کمتر رخ می دهد.

آزمون بالینی بیماران برای این نوع پروتزها در انگلستان از سال1993آغاز شد. به طور کلی حدود (5000 ) زن دارای پروتز سینه ی تری لوسنتی هستند. اگرچه در هفتم مارس 1999، دپارتمان بهداشت به پزشمان توصیه کرد که تا اطلاع ثانوی از گذاشتن پروتز های تری لوسنتی خودداری کنند. در 6 ژوئن 2000، آژانس روشهای پزشکی اطلاعیه ای منتشر کرد که به زنانی که پروتز های تری لوسنتی داشتند توصیه می کرد، آن ها را بردارند. این مربوط به اطلاعاتی بود که طبق آن حدس زده می شد که پر کننده ای که در پروتزهای کاشته شده ی تری لوسنتی قرار دارند ممکن است موادی تولید کنند که مضر باشد و به سلامتی بدن صدمه بزنند. در نتیجه، تجقیقات و بررسی های بیشتری مورد نیاز می باشد که ایمن بودن آنرا مشخص نماید.

پروتز هیدروژلی

این آخرین نوع پروتزهای سینه می باشد که بدنبال بررسی ها و پژوهش ها برای پیدا کردن یک ماده ی پر کننده،که در صورت پاره شدن و تراوش از پوسته و پوشش بی خطر باشد ساخته و تولید شد. این نوع ماده ی پر کننده از ژلِ شکر و آب نمک ساخته شده است. اگرچه از نظر لمس شبیه به پروتزهای از نوع سیلیکونی می باشد؛ معهذا پروتزهای هیدروژلی وقتی لمس می شوند کمی محکمتر و سفت تر هستند.

چین و چروک خوردن پوست در هیدروژل نسبت به پروتزهای پر شده با تری لوسنت و آب نمک احتمالا کمی کمتر است ولی با این حال از ژل های سیلیکونی بروز بیشتری دارد.

به مانند پروتز تری لوسنت، به خاطر عدم وجود مطالعات و اطلاعات طولانی مدت تر، آژانس روشهای پزشکی از دسامبر 2000 تصمیم گرفت گذاشتن این نوع پروتزها را تا مطالعات بیشتر متوقف کند.

آیا شکل و قوام پروتز متفاوت است؟

شکل های مختلفی از پروتز وجود دارد. بیشتر این نوع پروتز ها که فعلاً مورد استفاده قرار می گیرند، هنوز گرد هستند. اگر از روبرو به آن ها نگاه کنیم آن ها مدور هستند و نیم نمای (پروفایل)آن بصورت نیمه ی ماه می باشد. قوام اکثر پروتزهای گرد معمولاً نیمه سیال بوده و بیشتر شبیه به یک ژل چسبنده و ضخیم می باشند.

اخیراً یک پروتز سیلیکونی جدیدتر و منسجم ساخته شده است که معروف به پروتزهای آناتومیک یا اشکی هستند.چون ترکیب این ژل سفت می باشد، درمقایسه با ژلهای سیال تر و روان تر پروتزهای گرد، شکلی به خود می گیرد که مشابه نیم نمای سینه های طبیعی می باشد.این نوع پروتزها به جای اینکه پهن یاشند کمی بلندتر هستند و در قسمت پایین پرتر می باشند. آن ها تمایل دارند که از دیواره ی بالایی قفسه ی سینه به بالای خود سینه (پستان) گذار هموارتری داشته باشند. بنابر این به طور کلی آن ها کمی شکل طبیعی تری دارند، در مقایسه، پروتزهای گرد به سینه ها، ظاهری مدورتر و گردتر میدهد.

بعلاوه به خاطر ترکیب ژلی ضخیم تر این پروتزهای، منسجم (اشکی) با ایجاد هر نوع شکاف یا پارگی پوسته و پوشش، تراوش و به بیرون ریختن ژل در آن ها رخ نمی دهد؛ درست مثل پروتزهای سیلیکونی استاندارد.مضرات آن به این صورت است که هر نوع سینه ای نمی توانند از این نوع بخصوص از پروتز ها استفاده کنند. یک نقطه ضعف دیگر آن این است که آن ها اساسا نسبت به پروتز های سیلیکونی استاندارد گران قیمت تر هستند.پروتزهای اشکی در هنگام لمس کمی سفت تر هستند، لبه ها و کناره های پروتز را قابل لمس تر و محسوس تر می کنند. گزارشاتی نیز وجود دارد که ممکن است این پروتزها به مرور شکل شان از حالت آناتومیک خارج شود.

اگر چه، اخیرا یک نوع پروتز سیلیکونی منسجم گرد نیز تولید شده است که وقتی پوسته و پوشش پروتز کهنه و فرسوده و یا پاره شود، نشتی و تراوش کردن مواد درون آن رخ نمی دهد. مزیت دیگر آن نسبت به پروتز های اشکی که قبلادر مورد آن ها صحبت شده است، این است که پروتزهای منسجم گرد، شکل خود را از دست نمی دهند.

چگونه من می توانم بهترین اندازه را انتخاب کنم؟

پروتزهای سینه انواع و اندازه های مختلف دارند و هر زنی ممکن است به راحتی انواع اندازه ها را انتخاب کند. بیشتر زنان بر اساس اندازه ی سینه بندهاشان اندازه ی پروتز سینه را مشخص می کنند. هدف از آزمایشات، این است که چه اندازه از پروتزای که باید کار گذاشته شود ظاهری مطلوب و دلخواه دارد. همانطور که می توانید تصور کنید، پروتز سینه با اندازه های مختلف در زمان مختلف نتایج متفاوتی ایجاد می کند. رمز انتخاب اندازه پروتز سینه این است که این پروتز به طور کلی به شما ظاهری موزون تر و مناسب تر بدهد و با خواست شما یکی باشد.در هنگام مشاوره جراح پلاستیک اندازه های سینه و قفسه ی سینه ی شما را می گیرد؛ تا امتحان کند که چه اندازه ای برای شما مناسب است. بعلاوه با این اندازه گیری ها ظاهر شما را با بهترین اندازه ی سینه تصور می کند و در نظر می گیرد.

مهم است بدانید که نهایتا عامل محدود کننده در انتخاب اندازه ی پروتز فضای در دسترس در زیر سینه ی شماست. به خاطر داشته باشید، همانطور که حجم هر نوع پروتز سینه افزایش می یابد، پس به پهنای آن هم اضافه می شود. بنابر این اگر شما پروتز سینه ای را انتخاب می کنید که بیش از انرازه بزرگ است ، لبه ها و کناره های آن ممکن است از اطراف بافت سینه ی اصلی بیرون بزند و حتی تا گودی زیر بغل نیز برسد. این حالت برای بیشتر مردم غیر مطلوب است. بعلاوه امکان چین و چروک خوردگی و دیگر مشکلات نامطلوب طولانی مدت نیز افزایش می یابند. چون بیشتر زنان دیدگاه واقع بینانه ای از چیزی که می خواهند به آن برسند دارند، بنابراین بسیار کم پیش می آید که جراح پلاستیکی نتواند انتظارات بیمارش را بر آورده کند.

آیا گذاشتن پروتز سینه باعث ایجاد سرطان سینه میشود؟

هیچ مدرکی که نشان دهد پروتز های سینه ایجاد سرطان در انسان می کند، وجود ندارند. بر عکس مطالعات اخیر نشان داده است که زنانی که پروتز سینه گذاشته اند نسبت به جمعیت کلی 30 % کمتر دچار سرطان سینه می شوند.

آیا بزرگ کردن سینه روی روشهای تشخیص سرطان سینه تأثیر دارد ؟

شاید مهمترین موضوع در مورد پروتز های سینه امکان به تأخیر افتادن تشخیص سرطان سینه با پروتز های سینه ی سیلیکون و پر شده با آب نمک می باشد. هر دوی این مواد حاجب هستند واشعه و پرتو ها را از خود عبور نمی دهند. این بدین معنی است که مانع دیده شدن بافت اصلی سینه در جریان ماموگرافی می شوند.

اگرچه تکنیک های ماموگرافی در این چند سال اخیر بهتر شده و پیشرفت کرده اند و رادیولوژیست می تواند تا جایی که ممکن است قسمتهایی از بافت اصلی سینه که زیر پروتز سینه پنهان است را ببیند. اگر چه مهم است بدانیم که تشخیص 10 تا20% سرطان های سینه نسبت به اشعه ی ایکس قابل تشخیص و مرئی نیستند و بنابر این بیشتر سرطان های سینه هنوز هم توسط خود شخص یا با معاینات فیزیکی قابل تشخیص و کشف می باشند. در این رابطه بیشتر پزشکان بالینی احساس می کنند که پروتز سینه حقیقتا می تواند عمل معاینه از طریق لمس کردن را ساده کند. زنی که پروتز سینه دارد باید همان برنامه ی ماموگرافی منظم که زنان دیگر دارند را داشته باشد. باید شخصی که کار رادیوگرافی را انجام میدهد را باید از وجود پروتزها مطلع کرد تا نماهای خاص برای رادیوگرافی مناسب انتخاب شود.در نتیجه پروتز های سینه کار رادیولوژیست را سخت تر می کنند؛ هر چند مانع انجام آن نمی شوند.

پروتز های سینه تا چه مدت باقی می مانند؟

مانند تمام محصولات ساخت دست بشر، پروتز های سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. علی رغم اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند(حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر، پوسته ی خارجی پروتز سینه، بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگر چنین اتفاقی افتاد مواد آن به بیرون تراوش پیدا می کند این حالت معمولا متلاشی شدن یا تراوش یا پارگی پروتز سینه نامیده می شود. اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه کمی صاف شده است یا شکل آن تغییر پیدا کرده است،اما اکثراً به ندرت قابل توجه و دید است. به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد.

همانطور که قبلا بیان شد، یک کپسول یک نوع کیسه ی بیولوژیکی را تشکیل می دهد که هر نوع پروتز سینه را در بر می گیرد.بنابر این بعد از اینکه تراوش از پروتز سینه رخ داد، مواد درون آن هنوز در همان مکان بوسیله ی کیسه ی خود بدن یا کپسول باقی می مانند. اگرچه علی رغم تشخیص مشکل آن از نظر کلینیکی، به یمن وجود سونوگرافی (اولتراسوند) بیشتر اوقات قادر به دسترسی دقیق به شرایط هر نوع پروتز سینه در مواقع لزوم، خواهیم داشت.

نمودارها و تصاویر زیادی وجود دارد که مشخص می کند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود، چقدر باقی می ماند. یک نمودار میانگین حدود 20 سال است. اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است، بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیادی مثلا چندین ساعت در روز به طور مرتب انجام می دهد و سینه هایش حرکت زیادی میکند(بعبارت دیگر مربی های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و...)به طور طبیعی پروتز سینه ی آن ها در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شوند. در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتز های سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابر ابن به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتز های سینه ی شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از 10 ـ 15 سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.

عمل جراحی شامل چه کارهایی می شود؟

اصل مهم در عمل جراحی بزرگ کردن سینه ایجاد یک جیب پشت سینه ی اصلی است که پروتز سینه در آن جای خواهد گرفت؛ اگرچه جزئیات زیادی در رابطه با این عمل جراحی وجود دارد که از قبل لازم است شخص آن را بداند.

چه نوع برش هایی وجود دارد ؟

به طور کلی سه نوع برش اصلی جراحی برای جاگذاری کردن پروتز سینه وجود دارد. در برش زیر سینه ای که بیشترین استفاده را دارد؛ در زیر سینه در قسمت خط یا چین سینه برش ایجاد می شود. طول برش حدود 4 سانتیمتر است. این معمول ترین و رایج ترین برش است و در این حال تا و چین طبیعی خود سینه معمولا کاملا و به خوبی جای زخم سینه را پنهان می کند. این نوع زخم همیشه توسط لباس پوشیده می شود؛ چون در این نوع برش دسترسی مستقیم به فضایی که پروتز سینه قرار خواهد گرفت ایجاد می کند، ایجاد دقیق اندازه و شکل جیب مهم است و موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز سینه ی درون جیب دقیقا کنترل می شود.

یک روش دیگر برش نزدیک پوست تیره تر نوک سینه میباشد که در اطراف و دور لبه ی آن ایجاد می شود. اشکال این برش این است که توسط هیچ، چین پوستی پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن است ایجاد اختلال در شیر دادن بکند.

روش سوم برشی است که روی یکی از خطوط چین زیر بغل ایجاد می شود؛ این برش کمتر استفاده می شود چون پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سختتر است و اگر در آینده مشکلی بوجود آید یک برش اضافی و دیگر روی سینه ممکن است نیاز پیدا شود. اگرچه بعضی بیماران فکر می کنند، که این برش کمتر از همه قابل رؤیت است، ولی در حقیقت این موضوع همیشه صدق نمی کند، مخصوصا وقتی لباس بدون آستین پوشیده می شود که ناحیه ی زیر بغل مشخص است. به خاطر داشته باشید که جای زخم همیشه وجود خواهد داشت و این ارتباطی به محل برش ندارد. به طور طبیعی, جای زخم ها کاملا و به خوبی بهبود پیدا کرده و به مرور زمان کمتر قابل رؤیت خواهند شد؛ اگرچه هیچ جراحی نهایتاً نمی تواند ظاهر هیچ زخم بخصوص را پیش بینی کند. اسثتثاناً ممکن است از برشهای دیگر مثل ناف و غیره نیز استفاده گردد که کمتر مرسوم اند.

شما پروتز سینه را کجا قرار می دهید؟ جلو یا پشت ماهیچه؟

دو مکان یا دونوع جیب ایجاد شده برای قرار گرفتن پروتز وجود دارد : زیر غده ای در جلوی ماهیچه ی سینه و زیر ماهیچه ای پشت ماهیچه ی سینه. ماهیچه ی سینه ای ماهیچه ای از قفسه ی سینه است که معمولا در بدنسازان رشد می کند

در انگلستان مکان زیر غده ای رایج ترین مکان مورد استفاده می باشد. ایراد آن این است که شکل ظاهری و نمای بیرونی پروتز در زنان لاغر چشمگیرتر و آشکارتر است. در این موارد ممکن است نمای لبه های پروتز در روی قفسه ی سینه قابل تشخیص باشد در این موارد به شما توصیه می شود که پروتز سینه ها را به صورت زیر ماهیچه ای بگذارید.

اگرچه بعضی انواع پروتز سینه ها وجود دارد که برای روش زیر غده ای مناسب تر هستند. این زنان معمولا سینه های اصلی شان زمانی بزرگتر از زمان حالشان بوده است. وقتی کاهش حجم بسیار زیادی در سینه ی اصلی وجود داشته است و در اندازه پوست میزان کمی جمع شدگی وجود دارد، پس شکلی ایجاد می شود که "کیف خالی"( ... ) نامیده می شود. تحت این شرایط گاهی اوقات بهتر است که پروتز در موقعیت زیر غده ای قرار بگیرند تا بتوانند پوستی که سینه ی اصلی را پوشانده، پر کنند. در مواردی که پوست خیلی شل و آویزان می شود و نوک سینه تا، تای زیر سینه پائین می آید، لازم است تا دوباره نوک سینه را بالا آورده و پوست پوششی را با روشهای لیفت پستان یا ماستوپکی کوچک کنند. این حالت نیز در زمان مشاوره مشخص می شود.

دومین مکان، مکان زیر ماهیچه ای بین ماهیچه ی دیواره ی قفسه ی سینه و خود قفسه ی سینه می باشد.

مکان زیر ماهیچه ای پوشش پروتز سینه را افزایش می دهد، این پوشش شکل و ظاهر پروتز سینه را نیز زیاد می کند. این مکان مخصوصا در زنانی که بافت سینه ی بسیار کمی دارندو یا اصلاً ندارند، بسیار مفید است. با ایجاد پوشش زیاد در این شرایط نهایتا بعضی عوارض نامساعد که روی ظاهر سینه وجود دارد و در بالا توضیح داده شد، کاهش می یابد. مزیت دیگر آن، این است که گزارش شده در این روش، مامو گرافی با کیفیت بهتری انجام می شود.ایراد آن این است که ممکن است، درد یا ناراحتی بیشتری بعد از عمل داشته باشید و پروتز سینه با حرکات معین ماهیچه حرکت می کنند و نیز در صورت وجود افتادگی نسبی، شکل پستان در حالت خوابیده و ایستاده متفاوت خواهد بود.

تصمیم در مورد اینکه درباره ی شما چه مکانی باید برای گذاشتن پروتز سینه ها انتخاب شود، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار خواهد گرفت و نهایتاً جراح پلاستیک مجرب با در نظر گرفتن جمیع جهات تصمیم نهائی را می گیرد.

چه نوع داروی بیهوشی مورد استفاده قرار می گیرد و چه مدت عمل جراحی طول می کشد؟

عمل جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولا نیاز است که تمام شب در بیمارستان بمانید. این فرایند تقریبا یک ساعت یا کمی بیشتر به طول می انجامد.

آیا این عمل دردناک است؟

درد در طی عمل جراحی بزرگ کردن سینه تا حدی وجود دارد. همیشه تعیین میزان درد برای هر شخص مشکل است. در حالی که بعضی خانم ها این فرایند را دردناک می دانند، دیگران گفته اند که بعد از عمل جراحی درد بسیار کمی داشته اند. مکان قرار دادن پروتز سینه در پشت ماهیچه ی سینه ای همراه با درد بیشتری است، چون باید مقداری از ماهیچه بریده شود تا فضایی برای گذاشتن پروتز سینه باز شود. منصفانه است که گفته شود که بیشتر زنان میزان معتدلی درد برای پنج روز اول دارند که نیاز به مسکن خواهند داشت. اگرچه بعد از یک هفته بیشتر زنان گفته اند بهبود قابل توجهی در علائم و نشانه ها دارند و در حقیقت با هر نوع مسکن معمولی درد از بین برده اند.

بعد از عمل جراحی چه اتفاقی می افتد؟

بعد از عمل جراحی سینه های شما تا حدودی ورم کرده و کبود می شوند. این حالت احتمالا بعد از دوتا سه هفته از بین می¬رود. گاهی اوقات ورم دور سینه ممکن است با هم متفاوت باشد. این حالت طبیعی و عادی است و به مرور زمان بر طرف می شود؛ اگر تفاوت زیادی بین سینه¬ ی دو طرف وجود دارد، حتما برای توصیه های بیشتر با ما تماس بگیرید.

بعد از بزرگ کردن سینه ممکن است به نظر برسد که سینه خیلی در بالا قرار دارد این حالت نیز عادی است. در طی دو ماه اول بعد از عمل جراحی این پروتز های سینه کم کم پائین آمده و نسبت به اثرات جاذبه ی زمین جای خود را پیدا کرده و به حالت طببیعی باز می گردند. اگر یک طرف سریعتر از طرف دیگر پائین آمد نیاز نیست که نگران شوید، چون این حالت بعضی اوقات رخ می دهد.

بدنبال عمل جراحی شما باید بانداژ مناسبی در آن ناحیه داشته باشید و لازم است که به مدت دو هفته مکان عمل را خشک نگه دارید. بعد از دوهفته پانسمان شما بر داشته خواهد شد و زخم بررسی و باز بینی شده و کمی تمیز می شود. معمولا بخیه ای نیز برای کشیدن وجود ندارد، چون اغلب داخلی و جذب شدنی هستند.

همیشه به خاطر داشته باشید که دستور العملهای بعد از عمل جراحی را به دقت بخوانید و آن ها را رعایت نمایید.

بعد از عمل باید چه نوع عوارضی را انتظار داسته باشم؟

تغییر احساس در نوک سینه و حس خود سینه، ممکن است اتفاق اقتد. بعضی بیماران کاملا حس سینه شان از بین می رود، برخی دیگر فقط کمی کاهش در حس سینه هایشان را گزارش کرده اند و بعضی حتی افزایش حس سینه را گزارش کرده اند. در اکثر موارد وقتی تغییر احساس سینه اتفاق می افتد، معمولا موقتی می باشد و به زودی از بین می رود و به مرور بهبود می یابد. طول دوره بهبودی گاهی تا هجده ماه به طول می انجامد. هرچند در تعداد بسیار کمی از بیماران از دست رفتن دائم احساس نیز ممکن است رخ دهد.

شیر دادن با سینه می تواند به دنبال انجام این عمل ادامه یابد و شما قادر به تولید شیر کافی خواهید بود. شما باید بدانید که به طور طبیعی همه ی خانم ها نمی توانند به طور رضایتبخشی شیر بدهند، چه پروتز داشته باشند چه نداشته باشند.

حاملگی : اگر شما بعد از عمل جراحی تان حامله شوید، بافت های سینه ی شما بزرگ شده و پوست نیز متعاقبا کشیده می شود. همچنین هنگام حاملگی و همراه با آن اگر شیر دادن را متوقف کنید بافت سینه ی شما کوچک و جمع خواهد شد. پیش بینی اینکه چه میزان این تغییرات رخ خواهد داد غیر ممکن است، ولی حجم پروتز سینه در طی این عملیات به همان اندازه باقی خواهد ماند.

چین خوردگی یا چروک شدن پوست روی پروتز ممکن است در زنانی که بافت سینه کمی دارند یا اصلاً ندارند، رخ دهد. پروتز های سینه ی هیدروژلی که برش شان نسبت به پروتز های سینه ی سیلیکونی کمی بلندتر است بیشتر دچار این حالت می شوند. این حالت هیچ مشکل پزشکی به خودی خود ندارد؛ اما از نظر زیبایی نامطلوب است. این حالت می تواند در هر قسمتی از سینه رخ دهد. به منظور به حداقل رساندن این عارضه، اگر مناسب تشخیص داده شود در زمان مشاوره به شما توصیه می شودکه اگر سابقه چنین چیزی دارید پروتز این بار زیر ماهیچه ای گذاشته شود. خاطر نشان می گردد که چین و چروک شدن حتی وقتی احتیاط های لازم انجام شود، هنوز احتمال رخ دادن دارند و پس از رخ دادن، از بین بردن آنها مشکل و گاهی غیر ممکن است.

در زنان لاغر بعد از عمل جراحی بزرگ کردن سینه، پروتز های پروتز لمس می گردد. در این موقعیت ها پروتز های سینه بیشتر در قسمت پائین سینه نزدیک به چین زیر سینه احساس می شوند.

این حالت هم هیچ چاره ی پزشکی ندارد، اگرچه زنانی که این نکته را به خاطر نداشته باشند، ممکن است ناگهان نگران شوند که ممکن است در سینه شان غده ای ایجاد شده باشد. در هر حالتی که عدم اطمینانی در این مورد وجود دارد، همیشه بهتر است با جراح خود تماس بگیرید، تا او سینه شما را معاینه کند.

هیچ نوع احتمال ترکیدن یا از هم باز شدن پروتزهای سینه هنگام مسافرت با هواپیما، شناکردن، شیرجه زدن و غیره وجود ندارد.

جای زخم ها به چه شکل هستند؟

ایجاد جای زخم پس از اعمال جراحی یک عارضه نیست؛ بلکه یک رویداد بعد از عمل محسوب می شود. خوشبختانه جای زخم ها در عمل بزرگ کردن سینه کوچک بوده و حدود 4 سانتیمتر طول دارند. شما باید همیشه انتظار داشته باشید که جای زخم ها در ابتدا قرمز، ملتهب، قلمبه و حتی دارای خارش باشند؛ که به مرور زمان آن ها کمرنگ شده و صاف می شوند. این یک حالت عادی در فرایند التیام و جوش خوردن زخم است. با این حال به خاطر بسپارید که ترمیم کامل و التیام زخم ممکن است حدود دوسال طول بکشد. ماساژ روزانه ی جای زخم در طی این دوره توصیه می شود، تا این فرایند تسریع و تسهیل شود. شما باید بدانید که هیچ پزشک مسئولی در موقعیتی قرار ندارد که بتواند پیش بینی کند که جای زخم ها چگونه به نظر خواهد رسید. البته همانطور که گفته شد جای زخم ها کمرنگ شده و به مرور زمان بهبود می یابند.

چه چیزی ممکن است اشتباه شود؟

تمام عمل های جراحی ممکن است با بعضی خطرات و عدم اطمینان ها همراه باشند. وقتی یک عمل بزرگ کردن سینه توسط یک جراح پلاستیک خبره انجام می شود، اشکالات و خطرات معمولا به ندرت پیش می آیند. با این وجود افراد آناتومی بدنشان، عکس العملهای فیزیکی شان و توانایی التیام یافتن وجوش خوردن زخم هایشان بسیار با یکدیگر فرق دارد و نتیجه ی نهایی هرگز به طور کامل قابل پیش بینی نیست. این اشکالات عبارتند از : عفونت، خون مردگی و سیاه شدن پوست. عفونت می تواند علی رغم تزریق روزانه و منظم آنتی بیوتیک ها در زمان عمل جراحی همچنین بعد از عمل جراحی، پیش آید و احتمال رخ دادن آن یک درصد می باشد. علائمی مانند درد، قرمزی، ورم کردگی با تب که بدنبال عمل بزرگ کردن سینه پیش می آیند باید بلافاصله به بیمارستان گزارش شود. عفونت اگر گزارش نشود به راحتی می تواند موفقیت هر عمل جراحی را به خطر بیندازد. اگر عفونت جدی بود و به آنتی بیوتیک ها جواب نداد، ممکن است لازم شود پروتز سینه بیرون آورده شده و تا زمانی که عفونت کاملا پاک نشده است نباید مجددا گذاشته شود.

خونریزی ناشی از تراوش در رگ خونی باعث ایجاد ورم و کبودی سینه می شود. اگر مقدار آن کم باشد، بدن به مرور زمان قادر به جذب آن خواهد بود. اگر مقدار آن قابل توجه بود که خونمردگی نامیده می شودو 1% ممکن است لازم شود آن را تخلیه کنند.

سیاه شدن پوست یا تخریب پوست وقتی خون کافی به پوست نرسد، رخ می دهد. اگر جراح پروتز سینه را بسیار بزرگتر از جیب ایجاد شده انتخاب کند این امر رخ می دهد. این حالت بسیار نادر است و در حقیقت دکتر آخوندی هرگز این مشکل را تجربه نکرده است و انتظار آن را نیز ندارد.

منقبض شدن کپسول

این مهمترین و رایج ترین مشکلی است که در عمل گذاشتن پروتز پیش می آید. یک کپسول، یک لایه از بافت زخم است که معمولا در اطراف هر ماده ی مصنوعی قرار گرفته در بدن، ایجاد می شود. این پاسخ طبیعی بدن به یک ماده ی خارجی است. بیشتر اوقات این کپسول بسیار نرم است بطوریکه تقریبا غیر قابل تشخیص است و بنابر این به هر حال تأثیری روی پروتز سینه نمی گذارد. منقبض شدن کپسولی یا سفت شدن آن، وقتی رخ می دهد که کپسول مرکب از بافت واکنشی اطراف پروتز سینه جمع یا کوچک می شود و آن را فشار می دهد به طوریکه سینه شروع به سفت شدن می کند و یا در بعضی موارد کاملا سفت می¬شود. یبشتر انقباض های کپسولی امروزه در پروتز های سینه ی سیلیکونی با پوسته ی صاف که سال ها قبل گذاشته شده اند رخ می دهد. میزان انقباض کپسولی در گذشته 30% تا 35% بوده است.

با پیدایش پروتزهای سینه با پوشش وپوسته ی الیاف دار(textured )، مشکل انقباض کپسولی به میزان قابل توجهی کاهش یافته و در حال حاضر میزان آن بین %6 تا 8% است.دلیل ایجاد انقباض کپسولی کاملا مشخص نیست اما به نظر می رسد که چند عامل باشد. مهم است تشخیص داده شود که درجات مختلفی از انقباض وجود دارد و بیشتر مواقع تنها میزان کم و ملایمی ایجاد می شود. اگر چه در تعداد بسیار کمی از آن ها هم ممکن است این سفت شدگی آنقدر شدید باشد که برای آن ها ایجاد مزاحمت کند، حتی ممکن است که دردناک شده، یا باعث انحراف سینه از حالت عادی شود. این حالت ممکن است در یکی یا در هر دو سینه رخ دهد و در هر طرف میزان سفت شدگی ممکن است متفاوت باشد.

این حالت ممکن است در هر زمانی رخ دهد حتی سال ها بعد از عمل. اگرچه بیشترین احتمال رخ دادن آن در سه سال اول بعد از عمل جراحی وجود دارد. متأسفانه در حال حاضر هیچ راه مؤثری برای جلوگیری از ایجاد انقباض کپسولی (اگر رخ دهد) وجود ندارد. اگرچه همانطور که قبلا گفته شد، وجود کپسول به خودی خود؛ خطری در سلامت شخصی ندارد غیر از اینکه ممکن است مانع ماموگرافی گردد.

دو روش برای کاهش یا کم کردن سفتی یک انقباض کپسولی وجود دارد. این دو روش عبارتند از :کپسولوتومی( ... ) بسته و باز.

در کپسولوتومی بسته، سینه ی سفت شده به صورت دستی محکم از بیرون فشرده می شود و کوشیده می شود تا پوشش کپسولی پاره شده یا ترک بخورد، وقتی کار به طور رضایتبخش انجام شود نتیجه فوری بوده و سینه بلافاصله احساس نرمی می کند. اگرچه مقاومت پوششی زخم در برابر پاره شدن از فردی تا فرد دیگر فرق می کند. در بعضی ها پاره شدگی ها به راحتی رخ می دهند اما در بعضی دیگر جای زخم آنقدر سفت است که نمی تواند پاره شود، که نتیجه ی آن ظاهری خوب نخواهد داشت.کپسولوتومی بسته همچنین ممکن است باعث ایجاد کبودی، خونریزی یا حتی پارگی خود پروتز سینه بشود. اگر پارگی رخ داد نیاز می شود که شما عمل جراحی کرده و پروتز سینه ی پاره شده را برداشته و پروتز دیگری جایگزین آن کنید. به خاطر وجود این نتایج و پیامد های غیر قابل پیش بینی کپسولوتومی بسته، کمتر انجام می شود.

روش دیگرکه کنترل شده تر می باشد و بنابر این روش ترجیحی مورد استفاده است، کپسولوتومی باز نامیده می شود که تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در این فرایند برش قدیمی مجددا باز می شود و کپسول ضخیم شده برداشته شده یا شل می¬شود. سپس پروتز سینه دوباره در جای خود یا در یک حفره دیگر مثلاً زیر ماهیچه قرار می گیرد. متأسفانه حتی بعد از انجام یک کپسولوتومی رضایتبخش و موفق همیشه امکان سفت شدن مجدد وجود دارد.

چه مدت طول می کشد تا من به حالت عادی باز گردم؟

شما می توانید به نرمی راه بروید و کارهای بسیار سبک را از روز بعد از عمل انجام بدهید، ولی در 7 تا 10 روز اول از انجام هر گونه کارهای سنگیناز جمله کشیدن یا بلند کردن اشیاء سنگین بپرهیزید. بسته به شغل، بسیاری از زنان بعد از این مدت، می توانند به سر کار خود بر گردند مشخصا اگر کار شما شامل کارهای کششی و بلند کردنی است، توصیه میشود 10 روز دیگر از کار کردن بپرهیزید. شما معمولا می توانید تمرینات سبک دست و پا ها را بعد از سه هفته شروع کنید. تمرینات بازوها وشانه ها و شنا کردن را میتوانید بعد از 6 هفته شروع کنید. وقتی تمرین و ورزش می کنید یک سینه بند ورزشی خوب بپوشید. رانندگی کردن بعد از یک هفته مجاز است. فعالیت جنسی را بعد از حدود 4 هفته می تواند شروع شود؛ اگرچه در این مرحله هم فقط لمس آرام سینه ها توصیه میشود؛ لمس کردن و دست زدن محکم تر سینه ها بعد از 2 ماه امکان پذیر است.

خلاصه

احتمال این که شما بعد از انحام عمل جراحی خوشحال و راضی باشید، بسیار زیاد است. بسیاری از بیماران مزایا و فواید این نوع عمل جراحی را می دانند. اگرچه علی رغم اطمینان و دلگرمی که توسط جراحان پلاستیک کار آمد و ماهر در دنیا ارائه شده است؛ بسیاری از زنان هنوز در مورد سالم بودن پروتز ها ی سیلیکونی و به طور کلی سایر پروتز های سینه اطمینان ندارند. اگر شما می خواهید که این عمل را انجام دهید، چاره ی دیگری ندارید یا این عمل را انجام ندهید و یا نهایتا باید پروتز سینه ای را انتخاب کنید که احساس بهتری نسبت به آن دارید.

اگر تصمیم دارید که ادامه دهید تصمیم در مورد این که چه نوع پروتز سینه ای را مورد استفاده قرار بدهید، به عهده ی شما است.یک جراح فقط می تواند به شما اطلاعات بدهد و به شما توصیه کند که با چه نوع پروتزسینه ای احساس بهتری خواهید داشت. متأسفانه یک پروتز سینه ی کامل و بدون نقص هنوز ساخته نشده است و همانطور که توضیح داده شد چند نقص و عیب همراه با تمام پروتز های سینه وجود دارد. بنابراین یک شخص باید سعی کند، تمام این موارد را در برابر فوایدش از طریق بررسی هر نوع مدرکی به طریق عقلانی و بی طرفانه مقایسه نماید. بیماران هرگز نباید به خودشان اجازه دهند که توسط هر نوع گزافه پردازی رسانه ای یا شایعات تحت تأثیر قرار بگیرند. باید بدانید که گذاشتن پروتز بهر حال استانداردترین روش بزرگ کردن پستان بشمار می رود و شیوه های احتمالی دیگر هنوز مقبولیت عام نیافته اند.